Arth Ani Anvay

सक्तीची मराठी         मराठीला राज्य भाषेचा दर्जा मि ळा ला असला तरी मराठीच्या अभिवृद्धीसाठी अधिक प्रयत्नांची गरज आहे असे अनेकाना वाटते. राज्य शासनाची भूमिकाही या मताशी अनुकूल आहे. मराठी भाषेला अभिजात भाषेचा दर्जा मि ळा वा ही अशीच एक जुनी मागणी आहे. संस्कृत शिवाय तामी ळ , कानडी , तेलगू आणि मल्या ळ म या भाषाना हा दर्जा मि ळा ल्याने मराठीलाही असा दर्जा मि ळा वा अशी मागणी होणे सहाजिकच म्हणावे लागेल. राज्य शासनाने नेमलेल्या एका समितीने २०१३ साली एक अहवाल सादर करून मराठीचे आभिजातपण मांडले आहे . “ अभिजात दर्जा मि ळा ला की भाषा विकासासाठी केंद्र सरकारचा निधि उपलब्ध होईल. भाषेची प्रतिष्ठा वाढेल , तिच्या श्रेष्ठत्वावर राजमान्यतेची मोहोर उमटते आणि भाषेच्या सर्वांगीण विकासास चालना मि ळ ते ” आशा अपेक्षा या अहवालात व्यक्त केल्या आहेत. या आणि इतर मागण्यांचा पाठपुरावा करण्यासाठी अनेक संस्थानी आझाद मैदानात आंदोलन केले व मराठी भाषेच्या संवर्धनासाठी निधि कमी पडू दिला नाही असे आश्वासन मुख्यमंत्र्यानी आन्दोलकांच्या शिष्टमंड ळास दिले. या आंदोलनाबाबत विधान परिषदेतही चर्चा झाली. या चर्चेत ICSC, CB

लेह - लडाख-२         लेह - लडाखच्या अलीकडील प्रवासाविषयीच्या या लेखनास लेह–लडाख -२ असे शीर्षक देण्याचे कारण असे की लेखकाचा हा दुसरा प्रवास आहे.  पहिला प्रवास जून / जुलै २००८ मधील तर दुसरा जून २०१९ चा. अकरा वर्षानंतर लेह – लडाखला पुन्हा भेट देताना जाणवलेले बदल नमूद करणे हा या लेखनाचा मुख्य उद्देश. कांही बाबी अर्थातच अजिबात बदललेल्या नाहीत. समुद्र सपाटीपासून उंच असलेल्या या प्रदेशात प्राणवायुचे प्रमाण कमी असल्याने थोडीशी जलद हलचाल झाली तरी लगेच होणारी दमछाक , स्वच्छ आल्हाददायक वातावरण आणि हिमाच्छादित शिखरांचे दृश्यसान्निध्य या बाबी अजून कायम आहेत! आल्हाददायक वातावरणाचा उल्लेख अर्थात सामान्य पर्यटक जातात त्या जून – सप्टेंबर या वसंतऋतूमधील का ळा पुरताच आहे ! पण हिवा ळ्या त सर्वत्र बर्फ पसरले की निर्माण होणारी अतिथंडी आणि कायम वास्तव्य असलेल्या नागरिक /कर्मचा-यांचे बाह्य संपर्कशून्य आणि म्हणून कंटा ळ वाणे जिणे यातही कांही बदल झालेला नाही हे नक्की. मात्र न बदललेल्या या कांही बाबी वग ळ ता झालेले बदलही लक्षणीय आहेत.         पर्यटनाच्या सोयी वाढलेल्या आहेत. अकरा वर्षापूर्वी दिल्ली